بهـارا زنده مانی زندگی بخش به فروردین ما فرخندگی بخش مگو کاین سرزمین شوره زار است چو فردا در رسد رشگ بهار است بهـارا باش کاین خون گل آلود برآرد سرخ گل چون آتش از دود میان خون و آبش ره گشاییم از این موج و از این توفان برآییم به نوروز دگر هنگام دیدار به آیین دگر آیی پدیدار "هوشنگ. ابتهاج" . . + بهار اتفاقی است رنگین که در خانه ی دل می افتد! ++ سال نو یعنی تو . +++ مراقب خودت باش ++++ بماند به یادگار از ایام بد روزگار